படமும் கற்றலும் : 022

” அந்த மனிதத்தை தான் தொலைத்து விட்டு பட்டங்கள் வாங்குகிறோம். பணம் சம்பாதிக்கிறோம். வீடு கட்டிக்கொள்கிறோம். வாகனம் வாங்குகிறோம். அசையும் அசையா சொத்து மட்டுமே உலகம் என்று நம்ப ஆரம்பிக்கிறோம். அருகில் இருப்பவர்கள் மறந்து போகிறார்கள். அங்கே மனிதமும் மரித்து போகிறது “

Twitter ல் அந்த புகைப்படத்தை கவனித்தவுடன் கண் அங்கேயே நிலைத்து நின்றது. இந்த புகைப்படத்தை எடுத்த கைகளுக்கு மனதார ஒரு நன்றி சொல்லிவிட்டு மீண்டும் அந்த புகைப்படத்தை பார்த்தவுடன் … மனதில் தோன்றிய வரிகள் தான் மேலே எழுதியவை. அப்படியே எண்ணங்கள் கேள்விகளாக பிரள ஆரம்பிக்க அவற்றை இங்கே பதிகிறேன்.

நடக்கும்போது ஒரு பூச்சியை மிதித்துவிடக்கூடாது என்பதற்காக மெதுவாக நகர்ந்து செல்லும் நாம் இப்போதும் இருக்கிறோமா ?

சிறுவயதில் நாம் சாப்பிட அமரும்போது அருகில் அமரும் பூனைக்கு உணவிட்டுவிட்டு அமர்வோமே .. அந்த நாம் இன்னமும் இருக்கிறோமா ?

மிட்டாய் ஒன்று கிடைத்தால் அக்கா அண்ணன் தங்கை தம்பியை … கூப்பிட்டு ” அவளுக்கும் அவனுக்கும் கொடு ” என்று சொன்ன நாம் … இன்னமும் இருக்கிறோமா ?

நாம் அமரும்போது நமது நட்பும் பக்கத்தில் அருகே வேண்டும் என்று இருக்கை ஒன்றை போட்டு வைத்த நாம் … இன்னமும் இருக்கிறோமா ?

நமது ஆசிரியர்களை பார்த்தவுடன் எழுந்து நின்று வணக்கம் செய்த நாம் … இன்னமும் இருக்கிறோமா ?

வீட்டு ஜன்னலுக்கு அருகே தண்ணீர் வைத்து ” பறவைக்கு தாகம் எடுக்கும் “என்று சொன்ன நாம் இன்னமும் இருக்கிறோமா ?

மோர் விற்கும் அம்மாவை ” இப்படி நிழலில் நில்லுங்கள் ” என்று வீட்டுக்குள் அழைத்து வியாபாரம் செய்த நாம் … இன்னமும் இருக்கிறோமா ?

எங்கோ யாரோ உறவினர் இறந்ததை கேட்டு அழும் அம்மா அப்பா முன் ” ஷ்ஷ் … அமைதியாக இருப்போம் ” என்று நமக்குள் சொல்லிக்கொண்ட நாம் …இன்னமும் இருக்கிறோமா ?

மழை வந்ததும் அமைதியாகி ஜன்னல் வழியே மழையை பார்த்து சிரித்த நாம் … இன்னமும் இருக்கிறோமா ?

தேர்வுக்கு பணம் செலுத்தாத நண்பனுக்கு பணம் செலுத்திய நாம் … இன்னமும் இருக்கிறோமா ?

நண்பன் கீழே விழுந்தால் உடனே அருகே சென்று எழுப்பும் நாம் … இன்னமும் இருக்கிறோமா ?

இல்லை எனில் …எங்கே தொலைத்தோம் அவற்றை ?

இல்லை எனில் .. அப்படி என்னதான் பெற்று இருக்கிறோம் இப்போது ?

இல்லை எனில் … அப்படி என்ன தான் சம்பாதித்து இருக்கிறோம் ?

இல்லை எனில் .. அப்படி என்ன தான் வாழ்கிறோம் .. வாழ்க்கை என்ற பெயரில் ?

யோசிப்போம்.