Covid 19 – 003

” பாட்டி இறந்துட்டாங்க …என்ன செய்வதுன்னு தெரியலை ! “

” நினைச்சே பார்க்கல …அம்மா இப்போ இல்ல “

” சின்ன வயசு. சாகற வயசா எம் பையனுக்கு ! ? “

” கணவர் இல்லை. எனக்கு எதுவும் தெரியாது. என்ன செய்யறது ன்னு தெரியலை “

” மனைவி போயிட்டா வாழ்க்கையே போச்சே…இனி நான் என்ன செய்வேன் ? “

இவை எல்லாம் இப்போது உள்ள சூழலில் காதில் விழுந்து கொண்டே இருக்கிறது. யாரோ யாருக்கோ என்று அல்ல. நம் அலுவலகத்தில். நம் நட்பில். நம் வட்டத்தில். நம் உறவினர்களில். நம் குடும்பத்தில்.

நாமும் கொஞ்சம் திக்கித்தே போகிறோம். ஏன் இப்படி ? என்கிற கேள்வி தான் இன்றைய உலகின் most asked question within. இதை யாரிடம் கேட்பது, யார் இதன் காரணம் ? யார் இதற்கு பதில் சொல்வார் ? அரசாங்கம் என்ன செய்கிறது ? ஏன் மருத்துவமனைகள் இப்படி நடந்துகொள்கின்றன ? …. கேள்விகள் கேள்விகள் மேலும் கேள்விகள். ஒரே ஒரு இறப்பு எல்லாவற்றையும் கேள்விக்குள்ளாக்குகிறது. தொடர் இறப்புகள் ? நம்மை நம்பிக்கையில் இருந்து பிரிக்க முயற்சிக்கிறது.

ஏன் இறப்பு நம்மை பின்னோக்கி நகர்த்துகிறது ? அல்லது இருக்கும் இடத்திலேயே உட்கார வைத்து விடுகிறது ? ஏன் இறப்பு நம்மை சட்டென அனைத்திலும் இருந்து ” விலக்குகிறது ? ” காரணம் மிக எளிது. நமக்கு இறப்பு வராது என்கிற அசட்டு நம்பிக்கை. ( Insurance போட்டுக்குங்க என்று சொன்னால் … ” எனக்கு Accident நடக்காது சார் ” போன்ற கதை தான் ! ). அல்லது இறப்பை நாம் தவிர்த்திட முடியும் என்கிற வறட்டு புத்திசாலித்தனம். இரண்டும் தவறு.

இறப்பு / இழப்பு தவிர்க்க முடியாதது. உயிரோடு இருக்க எவ்வளவு வேண்டுமானாலும் போராடலாம். தவறே இல்லை. ஆனால் இறப்பே வரக்கூடாது என்று போராடுவது முட்டாள்தனம். ( இரண்டும் வேறு வேறு. உயிரோடு இருக்க முயற்சிப்பது நம் control ல் இருப்பவற்றை சரியாக செய்ய முயற்சிப்பது. இறப்பு வரக்கூடாது என்பது இயற்கையை கட்டுக்குள் கொண்டு வர முனைவது ! ) யாராக இருந்தாலும், நாட்டின் முதல் குடிமகன் முதல் கடைசி குடிமகன் வரை .. இறப்பில் இருந்து தப்பிக்க முடியாது. தப்பிக்கவே முடியாது. யதார்த்தம் பழகுதல் நல்லது. மிக மிக நல்லது !

சரி. இறப்பு வந்துவிட்டது. இப்போது என்ன செய்வது ?

உங்கள் குடும்பத்தில் இப்போது நால்வர் இல்லை. மூவர். வருமானம் ஈட்டிய நபர் இல்லை. எனவே உங்களின் பொறுப்பு அதிகமாகிறது. நீங்கள் பொருள் ஈட்ட தயாராக வேண்டும். அழும் குழந்தைகளுக்கு நீங்களே கலங்கரை விளக்கம். கலங்கரை விளக்கங்கள் மூழ்கவிருக்கும் கப்பலை பார்த்து அழுவது இல்லை. மாறாக அவை வழி காட்டிக்கொண்டே இருக்கின்றன.

தந்தை இப்போது இல்லை. ஆம். இப்போது நீங்கள் பொறுப்பு அதிகமான மகனாக மகளாக மாறுகிறீர்கள். நம்மை பார்த்துக்கொள்ள இருந்த ஒரு ஆளுமை வெளியேறி இருப்பதால், நம்மையும், நம் சார்ந்தவர்களை உடனடியாக காப்பாற்ற வேண்டிய பொறுப்பு இன்று முதல் இந்த நொடி முதல் ஆரம்பம்.

அம்மா இல்லை. அப்படி எனில் அப்பாவிற்கு இப்போது இரு பொறுப்பு உலகம். தந்தையானவன் தாயுமானவனாகும் நேரம் இது. அழ, வருத்தப்பட, சோகமாக மாற நேரம் இல்லை. மத்திய உணவுக்கு குழந்தை அழுவது தெரிய வேண்டும்.

கணவர் இறந்து விட்டார். அவரின் அனைத்து கடன்களுக்கும் நாமே பொறுப்பு. நன்றாக வாழும்போது நமக்கும் அதில் பங்கு இருந்திருக்கிறது. கடன் வாங்கிய வீட்டில் தான் நாமும் அவருடன் வாழ்ந்திருக்கிறோம். 31 வந்தால் EMI வந்துவிடும். வீட்டில் யாரும் இருந்தார்களா இறந்தார்களா என்று வியாபார EMI க்கள் கேட்பது இல்லை.

ஒரே ஒரு சிறு வயது மகன் இறந்து விட்டான். வருத்தம் தான். ஆனால் எங்கோ ஒரு குழந்தை அப்பாவை அம்மாவை இழந்து அழுது கொண்டிருக்கிறது. தத்து எடுக்க வேண்டிய நேரம் இது. மகன் என்பது நம் மகன் என்பது மட்டும் அல்ல. மகன் என்பது உணர்வு. உணர்வு நம்மை விட்டு அகல்வது இல்லை. தத்து மகனின் இருப்பு நம் உலகப் பார்வையை மாற்றக்கூடும்.

என்ன ? ஏதோ ஒரு உணர்வு உள்ளே இருந்து உருண்டையாய் எழுந்து வர முயற்சிக்கிறதா ? அதை தீர்க்கமாக கவனித்துவிட்டு .. ஒரே ஒரு வரியை உள்ளே சொல்லிக்கொள்ளலாம்.

” இதையும் கடப்பேன். இங்கிருந்தும் வாழ்க்கை முன்னேறிக்கொண்டே தான் இருக்கும். ஆம். அது நான் என் குடும்பத்திற்காக வடிவமைக்கும் வாழ்க்கை. அது எனக்கானது. என் குடும்பத்திற்கானது.

ஆம். அது உங்களுக்குமானது.